Gerçek gazeteciler asla vazgeçmez

Meslek hayatımın 30’uncu 10 Ocak Çalışan Gazeteciler Günü’nü geride bıraktım dün…… 
Gazetecilik ismine 30 yıl evvel mi daha ümitliydim, bugün mü diye sorarsanız; 30 yıl evvel derim maalesef.

26 yaşında diplomam olan mimarlığı bırakıp değişik bir alana kapı araladığımda heyecandan ölüyordum.

Yaşamımda toplum ismine, insan ismine mana yaratabileceğim, değişimi olumlu manada destekleyebileceğim bir meslekte çalışacağım için çok memnundum.

Meslekteki o birinci yıllarımı dün üzere hatırlıyorum, her şeyi öğrenmek, gazeteciliğin, haber yayıncılığının her ayrıntısını deneyimlemek için ne kadar çok çalıştığımı tüm eski yöneticilerim de bilir.

Sadakatimiz mesleğimizeydi.

Rekabetimiz ise haberi ve hakikati birinci bulan ve duyuran gazeteci olmak içindi…

O vakitler yandaş ya da muhalif diye ayrımlar da yoktu, gazeteci gazeteci idi ve herkes herkesle konuşabilir, sorusunu sorabilirdi.

Baskı elbet yeniden vardı, sansür (bugünkü kadar değilse de) o da vardı… Darbe yıllarının karanlığında katledilen gazeteciler olduğu üzere…

Ama şu anki durumu hiç birimiz hayal dahi edemezdik!

Söylenmemiş kelamdan, yazılmamış kitaptan, çekilmemiş sinemadan mahpusa gönderilmek, kelepçelere maruz kalmak…… Bunu her gün misal haberleri yapan bizler bile düşünemezdik!

Hem ülkemiz hem de dünyayı her gün biraz daha karanlığa ve şiddete sürükleyen müthiş bir ‘popülizm’ ve ‘kutuplaştırma’nın kimseye bir yararı yok.

Ancak ne yazık ki 20 sene evvel ‘icat edilen’ ve ‘algı yönetimi’, aman efendim çok değerli, ‘siyasi iletişim’ filan diye anlatılan süreç, bizi, kimsenin kimseden haberdar olmadığı içler acısı bir ‘trol’ iklimine, niyet ve fikir çöllüğüne esir etti.

Açıkçası bir 10 Ocak Çalışan Gazeteciler Günü’nde, ayağımda elektronik kelepçe ile konutundan yayınlarını yapmak zorunda bırakılan ben, bu ‘düşünce ve konuşma’ esaretine kendi kelepçemden çok daha fazla üzülüyorum.

84 milyon vatandaşın yüksek faydası için yapılması gereken mesleğimiz bir propaganda makinasına yenik düşürüldü.

Ama gerçek gazeteciler vazgeçmez.

Gazetelerimizi ve ekranlarımızı siyasi erklerin, güç odaklarının ya da çıkar kümelerinin değil, hepimizin; yani memleketin tüm seslerinin, fikirlerinin ve en çok da hakikatin sahibi kılıncaya kadar çalışmaya devam !

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir