Oxana Malaya, ‘köpekler tarafından yetiştirilen vahşi kız çocuğu’ olarak tanındığı tuhaf hayat öyküsünden ötürü, bugüne kadar birçok belgesele, röportaja ve gazete manşetine husus olmuştur. “İnsanlar da hayvanlar gibi yabani hayatta yaşasaydı ne olurdu?” sorusunun karşılığına enteresan bir örnektir.
Henüz 3 yaşında yani bakıma muhtaç olduğu bir yaşta, alkolik ailesi tarafından daima ihmal edilen Oxana, bir gece tamamen sokağa terk edildi. Büsbütün içgüdüsel olarak, ona sıcak bir barınma imkanı sağlayacak olan köpek kulübesine yanlışsız sürünerek ilerledi.
Bu kademeden sonra hayatı geri dönülmez formda değişmeye başladı.
Ukrayna’nın bir köyünde dünyaya gelen Oxana, doğumundan sonra yapılan gerekli sıhhat denetimlerine nazaran fizikî ve ruhsal olarak büsbütün sağlıklı bir çocuktu. Lakin, alkolik olan ailesi tarafından bakımı daima aksatıldı ve henüz bebek sayılabilecek bir yaşta ailesi tarafından soğukta bırakıldı.
3 yaşındaki Oxana, beslenmeye ve barınmaya muhtaçtı. Sokağa bırakıldığı gece kendisine tek deva olarak bir köpek kulübesi buldu ve oraya hakikat gitti. Daha sonrasında ailesi tarafından da geri aranmayan Oxana, köpeklerin yediği şeylerden yedi. Köpekler üzere uyudu ve hatta ulumaya bile başladı. Elhasıl, köpekler ne yapıyorsa o da birebir şeyi yaptı. Köpeklerle geçirdiği onca vakitten sonra ise, insan üzere davranmaya dair her şeyi unutarak, kendini gerçekten bir köpek olarak görmeye başladı.
Köpeklerle bir arada yaşaması hayatının sonuna kadar devam etmedi.
3 yaşından yaklaşık 8 yaşına kadar köpeklerle bir arada yaşayan Oxana, bir müddet sonra etraftaki beşerler tarafından fark edildi. Dört ayak üzerinde hareket etme, havlama, yerde ahenge, köpek üzere yemek yeme ve kendini yalayarak temizleme gibi köpeklere ilişkin birçok özelliğe sahipken beşere dair birden fazla temel marifetten yoksundu ve her tarafıyla tıpkı bir köpek üzere davranıyordu.
Oxana bulunduktan sonra hastaneye götürülmüş ve tabipler tarafından fizikî denetimler yapılmış. Büyüme ve gelişme çağında bir köpek üzere davranmasından ötürü kemik ve kas gelişimi üzere fizikî ögeleri epey etkilenmiş olmasına karşın Oxana ile ilgili asıl sorun, bu sürecin yarattığı ruhsal etkiler olmuştur.
Ailesi tarafından terk edildiğinde konuşmayı bilmesine karşın 8 yaşındaki bir çocuk olarak Oxana, konuşmayı büsbütün unutmuş halde bulundu. Tabipler ve psikologlar tarafından yapılan müşahedeler sonucu zihinsel olarak hayli etkilenmiş olmasından ötürü bir müddet nezaret altına alınarak tedavisine başlandı.
Tedaviye başlanmasına karşın orta sıra köpek üzere davranabiliyor.
Oxana, bulunduktan sonra ağır formda tedavi altına alındı. Birinci olarak konuşma marifeti üzerine yoğunlaşıldı ve konuşma terapilerine katıldı. Akıcı biçimde olmasa da güçlü bir konuşma terapisi sürecinden geçen Oxana, şu an konuşabiliyor. Tekrar konuşma mahareti kazanması imkansız üzere görülen Oxana’nın, terk edilmeden evvel biraz konuşmayı bilmesinden kaynaklı, tedavi sürecinin kolaylaştığı düşünülüyor.
Doktorlar, konuşma lisanının biraz farklı olduğunu söylüyor. Hala köpek içgüdüleriyle birlikte hareket ettiği için söylenenleri buyruk üzere algılama eğilimi gösterebiliyormuş. Oxana, hastanedeki süreci bittikten sonra ailesinden velayeti alınarak Ukrayna kırsalında, zihinsel engelli çocuklar için olan bir yurda yerleştirilerek öğretmenleri tarafından nezaret altında tutulmaya başlandı. Davranışsal, toplumsal ve eğitsel terapilerine hiç orta verilmeden yurtta da devam edildi.
Şu an 38 yaşında yetişkin bir bayan olan Oxana, aldığı bu kadar terapiye ve tedaviye karşın fakat 6 yaşındaki bir çocuğun temel hünerlerine sahip olduğu duruma gelebilmiştir. Hakkında yapılan bir sürü belgesele ve programa çıkan tabiplerin söylediğine nazaran, Oxana’nın tamamen iyileşmesi ve topluma göre ‘normal’ bir insan olarak rehabilite olması mümkün değildir.
Televizyon ünlüsü olarak tanınan Oxana hakkında bir sürü program yapıldı.
Oxana, 2013 yılında talk show programlarından birine katıldı. Katıldığı bu programda, yaşadığı sürece dair kendisi ve yaşadıkları hakkında röportaj verdi. Programda, kendisine olağan bir insan üzere davranılmasını istediğini ve öteki beşerler ona köpek kız, yırtıcı kız gibi lakaplarla seslendiğinde üzüldüğünü söyledi. Ayrıyeten erkek arkadaşından ve yaşadığı hayattan da bahsederek olağana yakın bir hayat sürdürdüğünü anlattı.
Oxana Malaya, şu an devlet muhafazası altında bir çiftlik konutunda, hayvanları ve erkek arkadaşıyla memnun bir hayat sürüyor. Bu süreçte kaybettiği ve bulamadığı biyolojik annesini de bulmak istiyor.
Oxana Malaya, köpeklerle bir arada yaşamak zorunda kalması sonrası psikolojisi ve hayatı geriye dönülmez halde değişen tek çocuk değil.
Oxana dışında, çeşitli sebeplerden kaynaklı, yırtıcı sayılabilecek hayvanlarla birlikte yaşamaları sonucu o hayvanlar üzere davranan öteki çocuklar da var. Bunlardan biri 1912 yılında 2 yaşındayken dişi bir leopar tarafından kaçırılan ve ‘leopar çocuk’ olarak tanınan kız çocuğudur. Leopar çocuk, 3 yıl boyunca, kaçırıldığı leoparla bir arada yaşar. Bir avcının, leoparı öldürüp üç yavrusunu bulmasının akabinde çocukla karşılaşır. Leoparlara has hareketler gösteren kız çocuğu, ailesinin yanına götürülür.
Bir öbür enteresan örnek ise Sujit Kumar adındaki ‘tavuk çocuk’. Sujit, ailesi tarafından zeka geriliği olması gerekçesiyle tavuk kümesine kilitlenir. Bir mühlet sonra annesinin ve babasının ölmesi sonucu bakımı dedesine kalır. Dedesi de Sujit’i kümeste tutmaya devam eder. Hasebiyle Sujit, ‘tavuk çocuk’ lakabına uygun halde tıpkı bir tavuk üzere davranmaya başlar.
Ayrıca, bir fotoğraf sanatkarı olan Julia Fullerton-Batten, bu mevzuyla ilgili “yaban çocuklar” manasına gelen ‘Feral Children’ isminde bir fotoğraf standı açtı.
Sergide, vahşi hayatta büyümek zorunda kalan çocuklarla ilgili kıssaları kendi hayal gücüne nazaran fotoğrafları yoluyla tekrar canlandırdı.